Günümüzde, bilim ve teknolojide yaşanan hızlı değişimler toplumdaki birçok kurum ve kişiyi etkilemektedir. Eğitim de bu kurumlardan biridir. 10 yıl önce bir bireyin sahip olması gereken bilgi ve beceri ile şu an bir bireyde aranan bilgi ve beceriler birbirinden farklılık göstermektedir. Yapay zeka, kodlama ve robotların hayatımızın bir parçası haline geldiği 4. Endüstri Çağı’nda bazı meslekler önemini yitirirken, bazılarının ise iş süreçleri değişime uğramaktadır. En önemlisi de her geçen gün çağımızın gerekliliği olarak yeni meslek grupları ortaya çıkmaktadır. Bugün ilkokulda okuyan çocukların belki de yarısından fazlasının üniversiteyi bitirdiklerinde şu anda var olmayan meslek gruplarında çalışacağı öngörülmektedir. Bu nedenle çok yönlü düşünebilen, uyum sağlama yeteneği yüksek ve yenilikçi nesillere ihtiyaç duyulmaktadır. “1 İnsan+1 Bilgisayar+1 Fabrika=Toplum 5.0” olarak tanımlanan yeni bir çağın eşiğindeyiz ve eğitim kurumlarımızın karşılaştığı en önemli sorun, çocuklara gelecekte ihtiyaç duyabilecekleri bilgi ve becerileri kazandıracak bir eğitim sunmak ve onları öngörülemeyen bir geleceğe hazırlamaktır. Bu noktada, ilk olarak “Eleştirel Düşünme, İşbirliği, İletişim, ve Yaratıcılık” şeklinde belirlenen, şimdilerde ise “Eleştirel Düşünme, İşbirliği, İletişim, Yaratıcılık, Vatandaşlık/Kültür ve Karakter Eğitimi/Bağlantı”ya dönüşen 21. yüzyıl becerileri devreye girmektedir.