“Uzman Mantosu Yaklaşımı” eğitim programında farklı konuları anlatabilmek için ortaya çıkarılmış bir drama yaklaşımıdır. Uzman Mantosu eğitim programında olan bir yaklaşımdır. Bu yaklaşım 1970’lerde Dorothy Heathcote tarafından oluşturulmuştur. Hala İngiltere’de drama Eğitmeni olarak çalışan Heathcote, meslek yaşamının başlarında bir öğretim yöntemi olarak da değerlendirilebilecek ve şu an “süreçsel drama” adını verdiğimiz yöntemi kullanıyordu. Daha sonra eğitim programındaki farklı konuları bir arada, iç içe işlemeyi düşündüğü bir yaklaşımla ilgilenir. Bununla ilgilenmeye başlayınca, yöntemini yavaş yavaş geliştirir. Böylelikle Uzman Mantosu Yaklaşımını keşfeder. Daha sonra, özellikle, ortaokul öğrencileri için ‘rolü rolleme’ adını verebileceğimiz bir başka tekniği daha geliştirir. Daha da ilerleyen zamanlarda ‘komisyon draması’ denen bir yöntem daha geliştirir. Bu son üç drama yöntemi, eğitim programındaki farklı konuları işleyebilmek için geliştirilmiş yöntemlerdir.

Mantodan kastedilen pelerin gibi bir şeydir. Çocuklar bu mantoyu alırlar ve üstlerine giyerler. Bu manto dediğimiz şey o uzmanlık için gerekli olan beceriler anlamına gelir ve belli bir alanda uzman haline gelinmiş olunur. Bu Uzman Mantosu Yaklaşımı basitmiş gibi görünür. Ama aslına bakılırsa okul sistemini ters yüz ediyor. Çünkü sınıfları dönüştürüyorsunuz; öğretmenlerle öğrencilerin yeri değişiyor. Bu sınıflarda artık bilen kişiler çocuklar, öğrenciler oluyor, öğretmenler de uzmanlığından sıyrılmış oluyor. Biliyorsunuz, sınıfların çoğunda yüce ve bilgiye sahip olan kişi öğretmendir. Çocuklarda herhangi bir konunun uzmanlığı ya da bilgisi yoktur. İstenen şey; çocukların, öğretmenlerin onlara öğrettiklerini öğrenmeleri ve tekrar üretmeleridir. Uzman Mantosu Yaklaşımı ile sınıftaki güç ilişkisi ters yüz ediliyor. Öğretmenler de bu yöntemin en çok bu yönünü zor buluyorlar. Çünkü güç yön değiştiriyor. Bazı öğretmenler birtakım hatalar yapıyorlar. Karşılarına çıkan ilk fırsatta kendi uzmanlıklarını ve bilgilerini göstermek için öne atlayıp duruyorlar. Bu hatadır. Oysaki öğretmenliğin en büyük özelliklerinden biri bilgisiyle, uzmanlığındaki bilgisiyle geride durabilmektir.